علت ایجاد پای پرانتزی چیست؟
پای پرانتزی پدیده‌ای رایج در افراد تازه متولدشده است، زیرا استخوان‌ها و مفاصل آن‌ها در حال رشد است و هنوز همه ساختارها در جایگاه ثابت خود قرار نگرفته‌اند. پس نیازی به درمان جدی در دوران طفولیت نیست و زمانی که کودک در دوره 12 تا 18 ماهگی شروع به راه‌رفتن کند پاهای کودک معمولا صاف خواهدشد. در صورتی که کودک پس از سن دو سالگی دارای پای پرانتزی باشد حتما باید با پزشک مشورت کرد.
علت ایجاد پای پرانتزی در دوران نوجوانی می‌تواند راشیتیسم باشد. راشیتیسم بیماری‌ای است که در آن به علت کمبود ویتامین D ساختار استخوان نرم و منعطف می‌شود.
در بزرگسالان، آرتروز می‌تواند علت و معلول پای پرانتزی باشد، زیرا زمانی که غضروف داخل زانو تخریب شود، می‌تواند باعث خمیدگی زانو به سمت بیرون شود که در نتیجه این پدیده، آسیب بیشتری به زانو وارد می‌شود.
دلایل دیگر ایجاد پای پزانتزی شامل موارد زیر است:
– راه‌رفتن زودرس کودک
– نشستن به‌صورت W که به اصطلاح نشستن دابیلیوشکل نام دارد.
– چاقی یا اضافه وزن
– عفونت استخوان
– تومورهای استخوانی
– زخم و آسیب فیزیکی و جوش‌خوردن نامناسب در پاسخ به آن
– بیماری‌هایی مانند پاژت استخوان، آکوندروپلازی و بیماری بلانت (Blount’s disease)
راه‌های درمانی پای پرانتزی چیست؟
درمان پای پرانتزی به دلیل ایجاد آن وابسته است. در بزرگسالی و در صورتی که پای پارانتزی ایجاد درد نمی‌کند، معمولا نیاز به مراجعه به پزشک نیست. در دوران کودکی بهتر است به دلیل اینکه صفحات رشدی باز هستند، با وجود پای پرانتزی در سنین بالای 2 سال، حتی با نبود درد، به پزشک مراجعه کرد. در صورتی که پای پرانتزی در مراحل اولیه و سنین پایین ایجاد شود و دلیل آن راشیتیسم باشد، به سادگی و با مصرف ویتامین D یا کلسیم می‌تواند درمان شود. در صورتی‌که راشیتیسم پیشرفته باشد، نیاز به جراحی خواهدبود.
در صورتی که پای پرانتزی حالت ملایمی داشته‌باشد و ایجاد درد شدید نکند، می‌توان بدون نیاز به جراحی و تنها با فیزیوتراپی و کنترل وزن، غضلات اطراف استخوان‌های پا را تقویت کرد تا که بهوبدی حاصل شود. باید توجه داشت که این فرایند، در نهایت استخوان‌ها را از حالت پرانتزی خارج نمی‌کند و هدف اصلی آن، تقویت عضلات است. تنها راه درمانی پای پارانتزی در بزرگسالی، جراحی است. معمول‌ترین روش جراحی بکاررفته، استئوتومی استخوان درشت‌نی است.
این روش از جمله در افراد جوان که مبتلا به آرتروز نیستند به‌کار می‌رود. در این روش، استخوان درشت‌نی به قطعاتی تبدیل می‌شود و سپس این قطعات با تغییرشکل به حالت صاف، در محل خود سفت می‌شوند. اگر فردی دچار پای پرانتزی باشد، استئوتومی می‌تواند علاوه بر ترمیم کج‌بودن استخوان، از جراحی تعویض کامل مفصل زانو جلوگیری کند یا آن را به تاخیر اندازد. پس از جراحی، بین 3 تا 8 ماه زمان لازم است تا فرد به زندگی عادی خود بازگردد و بتواند فعالیت‌های معمول خود را از سر بگیرد.